19.09.2009

Renata niebawem do Was napisze. Teraz trwają niezwykle ważne rozmowy z lekarzami na temat przyjmowanych leków, o symptomach infekcji, o możliwościach odrzutu. Renata musi zapoznać się z zasadami postępowania, ze sposobami samokontroli po przeszczepie tak, aby mogła bez problemu opuścić szpital i radzić sobie sama w domu. Oczywiście powrót do Polski to jeszcze daleka przyszłość, ponieważ w pierwszym okresie czekają ją kontrole w szpitalu 1 raz w tygodniu. Będzie musiała na jakiś czas jeszcze zamieszkać w pokoiku przy Klasztorze. Mimo to, że Renata od jakiegoś już czasu nie widzi córki, która musiała pójść w Polsce do szkoły, jest pełna radości, bo właśnie robi wszystko aby spełnić marzenie Klaudi - chce z nią biegać.

07.09.2009

Renata oddycha nowymi płucami już czternasty dzień. Mimo początkowych komplikacji, dziś - jak twierdzi - czuje się dobrze. W żaden sposób jednak nie może wyrazić radości jaką niesie ze sobą możliwość nabrania głębokiego oddechu, pełną piersią i bez aparatu tlenowego. "To uczucie nieporównywalne z żadnym" - mówi Renata.

Obecnie z Renatą przebywa tłumacz - Michał - który pomaga porozumieć się z lekarzami i rehabilitantami w tak ważnym czasie. Po pierwsze Renata musi nauczyć się właściwie oddychać, gdyż choroba wymusiła na niej oddychanie jak gdyby "bez płuc", przeponą i bardzo ciężko jej tego nawyku się pozbyć. Po drugie będzie musiała wprowadzić w życie szereg zmian np. żywieniowych, które pomogą jej uniknąć infekcji.

Wkrótce otrzymamy listę leków, które przyjmuje Renata, aby ustalić ich polskie odpowiedniki.

Trwa również ustalanie kosztów transplantacji oraz pobytu w szpitalu.

Michał potwierdza, iż stan Renaty jest bardzo dobry, że bardzo szybko odzyskuje dawną sprawność. Lekarze i rehabilitanci są bardzo zadowoleni z efektów ich wspólnej pracy.

31.08.2009

Po kilku ciężkich dniach stan Renaty uległ poprawie. Rozpoczęta została rehabilitacja oddechowa i fizyczna. Renacie udało się już nawet przejść o własnych siłach kilka kroków. W dniu dzisiejszym z Oddziału Intensywnej Opieki Medycznej zostanie przewieziona do kliniki pulmonologicznej pod Innsbruckiem, która zajmuje się kompleksową opieką i rehabilitacją osób po przeszczepie płuc.

29.08.2009

W czwartek tj. 27.08. Renata została wybudzona z pooperacyjnej śpiączki farmakologicznej. Stan Renaty jest stabilny, natomiast ból fizyczny i trudności związane z adaptacją organizmu do nowego stanu powodują u niej duże zarówno fizyczne jak i psychiczne wyczerpanie.

27.08.2009

Renata została wybudzona ze śpiączki we wtorek 25.08. w godzinach porannych. Jej stan był dobry i mimo ogólnego osłabienia po rozległej i ciężkiej operacji była bardzo szczęśliwa, że transplantacja się udała.

Wczoraj tj. 26.08. stan Renaty się pogorszył. Pojawiła się komplikacja, która występuje u części pacjentów po przeszczepie - krwawienie do płuc. Lekarze zdecydowali, iż konieczna jest interwencja chirurgiczna i w godzinach popołudniowych Renata przeszła kolejną operację, podczas której zatamowano krwawienie  i usunięto skrzep z prawego płuca. Renata pozostaje w śpiączce pooperacyjnej.

Informacje o stanie zdrowia Renaty postaramy się przekazywać na bieżąco.

24.08.2009

Udało się!!!

                Renata po 12 miesiącach od rozpoczęcia akcji "Pomoc dla Renaty" i po 3 miesiącach oczekiwania na liście biorców Eurotransplantu, przeszła pomyślnie transplantację płuc w klinice w Innsbrucku.

                Operacja została przeprowadzona w momencie, w którym stan zdrowia Renaty nagle się załamał (pęknięcia w obu płucach), a jedynym sposobem uratowania jej życia był natychmiastowy przeszczep płuc. Operacja odbyła się w nocy z 23/24 sierpnia, trwała 6 godzin, przebiegła zgodnie z planem i bez komplikacji. Jutro tj. 25 sierpnia Renata ma zostać wybudzona ze śpiączki farmakologicznej, a następnego dnia ma podjąć próbę samodzielnego oddychania.

                Wierzymy, że trudny okres powrotu do zdrowia przebiegnie bez komplikacji. Pozdrawiamy wszystkich trzymających kciuki.

                Dziękujemy wszystkim, dzięki którym to marzenie się spełniło.

19.08.2009

Chcielibyśmy mieć bardziej optymistyczne wieści, ale niestety stan Renaty znacznie się pogorszył. Kolejna odma (pęknięcie płuca) pojawiła się w takim miejscu, że nie można tam wprowadzić drenu. Płuco jest więc przykurczone, co powoduje ogromny dyskomfort w oddychaniu. Lekarze zgodnie twierdzą, że nie ma sposobu, aby w takim przypadku doraźnie pomóc, Renata musi leżeć, każdy ruch bowiem to ogromny wysiłek i tracenie cennej energii. Oddycha za pomocą tlenu o przebiegu 8 litrów. Jej życie niestety w tym momencie jest zagrożone, lekarze robią wszystko, aby mogła sama radzić sobie z oddychaniem, w przeciwnym wypadku konieczna będzie śpiączka farmakologiczna, aby doczekać do przeszczepu. Wszyscy jednak, nie tylko my w Polsce, ale i pielęgniarki i lekarze z Austrii, którzy również trzymają za Renatę kciuki, wierzymy, że jej psychika i silny organizm wytrzyma to wszystko tak jak do tej pory.

Wczoraj 18.08,  w godzinach wieczornych po raz pierwszy chyba usłyszeliśmy przez telefon jak Renata płacze. Były to łzy szczęścia i wielkich emocji, pomieszane z łamiącym się, pełnym wysiłku głosem. Jest dawca. Jedzie na przeszczep. Wobec tak niedobrych informacji o jej stanie zdrowia pojawiło się światełko w tunelu - nadzieja, że wróci do domu i znów będzie z córką. Płakaliśmy wszyscy, w jej rodzinie radości nie było końca ... Po kilku godzinach oczekiwań na telefon od tłumacza o wynikach operacji otrzymaliśmy informację, że pobrany organ nie nadaje się do przeszczepu. Do transplantacji nie doszło...  Renata nie chce rozmawiać przez telefon, mówi tylko, że "to jakiś koszmar".

Wiemy, że czyta w kółko kartki urodzinowe, które otrzymała od wielu osób z Lubina. Zatrzymuje się przy jednej, która pozwala chociaż w części wytłumaczyć jej to wszystko, co wokół niej się dzieje, podobno te słowa podnoszą ją na duchu:

Różne są doliny i różne są progi
Jakimi Bóg znaczy nasze ludzkie drogi
Tylko się wydaje, że inni lepiej mają
Wcześniej czy później wszyscy się zrównają
 
Jedynie doświadcza ludzi niepodobnie
Bardziej tych, co zniosą to dzielnie i godnie
I tych co silniejsi są wiarą i duchem
Daje i odbiera - wszystko jednym ruchem
 
Wybrał Ciebie Reniu, abyś krzyż z nim niosła
Zabrał Tobie żagiel, ale dał Ci wiosła
I patrzy jak walczysz codziennie od nowa
I wygrasz tę walkę.... I będziesz już zdrowa
 
Pracownicy kantorów "Dora", Lubin
 
                                         Do życzeń przyłącza się rodzina i przyjaciele

04.08.2009

Minęło już 6 tygodni od dnia, w którym Renacie pękło płuco. Na szczęście, mimo ciężkiego początku i kilku sytuacji "kryzysowych", dzięki doświadczeniu i opiece lekarzy, stan Renaty udało się ustabilizować. Oddychanie ułatwiają jej kolejno zakładane dreny, które odprowadzają powietrze przedostające się z pękniętego płuca do klatki piersiowej. Nadal przebywa na oddziale intensywnej opieki medycznej i pozostaje na pilnej liście oczekujących na przeszczep płuc. W imieniu Renaty dziękujemy osobom zaangażowanym w akcję pomocy i pozdrawiamy wszystkich śledzących jej losy.

Innsbruck - oddział intensywnej terapii lipiec '09 - zdjęcia

10.07.2009

Otrzymaliśmy od Renaty list, zgodziła sie, żeby umieścić tu jego fragment. Przybliży on Wam sytuację, w której Renata się teraz znajduje.

" (.) Wszystko, co teraz wokół mnie się dzieje, dowodzi temu, że życie jest po prostu niewyczerpane. Nie wiem jak to nazwać. Jakby ta udręka nie miała końca. Wszyscy chyba jesteśmy wykończeni tą sytuacją - tą zbiórką, mailami do klinik, czekaniem, dzwonieniem. Ale ja i tak mam lepiej, bo leżę sobie na łóżku w warunkach względnej stabilizacji, a Wy, jak wieści z Lubina donoszą, dalej działacie. Ból fizyczny jest niczym w porównaniu do bólu, który przynosi mi ciągle zadawane pytanie, dlaczego los doświadcza mnie w taki właśnie sposób. Nie wiem, ale jakiś sens jest w tym na pewno. Niektórych rzeczy widocznie nie da się przejść, zrozumieć, czy doświadczyć na skróty. Lekarze mówią, że w wynikach badań jest duże pogorszenie stanu moich płuc (zmiany w płucach widać gołym okiem na zdjęciu RTG ). Cała ta historia z pęknięciem płuca sprawia, że teraz bardziej niż kiedykolwiek jestem pewna, że szukając pomocy za granicą postąpiłam właściwie. Nie mogę pozbyć się sie wrażenia, że przyjechałam tu jakby w ostatniej chwili. Ale to tylko dzięki Wam i tym wszystkim, którzy wsparli mnie finansowo. No i Opatrzność, która niewątpliwie czuwa nade mną. Tylko ta niepewność, ten dziwny niepokój, który towarzyszy mi codziennie, te myśli o nieprzewidywalności losu. Agata Mróz, Prof. Religa.